انجام واکنش هِک با استفاده از نانوذرات پالادیم قرار گرفته در حفره های پلیمر شاخه دار بتا-سیکلودکسترین و 2- اتیل-2- اکسازولین

در نخستین بخش از این کار تحقیقاتی هیبرید ?- سیکلودکسترین- پلی 2- اتیل- 2- اکسازولین سنتز و شناسایی شد. برای تهیه این ماده هیبریدی، ?- سیکلودکسترین با هفت گروه کربن- ید سنتز شد و به عنوان ماکروآغازگر برای پلیمریزاسیون 2- اتیل-2-اکسازولین در دمای بالا مورد استفاده قرار گرفت. در نهایت، خاتمه پلیمریزاسیون با استفاده از مولکول های آنیلین و دی اتانول آمین منجر به تولید پلیمرهای ستاره ای شامل بازوهای پلی 2- اتیل- 2- اکسازولین، هسته ?- سیکلودکسترین و گروه های انتهایی آنیلین و یا دی اتانول آمین شد. مطالعات gpc، dls و tem نشان داد که مواد هیبریدی سنتز شده در محلول های آبی سوپرامولکول های پلیمری تشکیل می دهند. پیوندهای هیدروژنی بین مولکولی و رابطه میزبان- مهمان میان هسته ?- سیکلودکسترین و گروه های انتهایی آنیلین پایه و اساس تشکیل این دسته از سوپرامولکول های پلیمری بودند. در دومین بخش از این کار تحقیقاتی پلی روتاکسان ها شامل حلقه های ?- سیکلودکسترین، محور پلی اتیلن گلیکول و گروه های انتهایی نقاط کوانتومی تهیه و شناسایی شدند. خودتجمعی پلی روتاکسان ها به ایجاد نانوساختارهای دوکی شکل منجر شد که شکل، اندازه و موقعیت آن ها به گروه های انتهایی نقاط کوانتومی بستگی دارد. این تجمعات با توجه به بدنه کربوهیدراتی، گروه های عاملی فراوان و لومینسانس بالا به عنوان کاندیداهای مناسبی برای کاربردهای پزشکی تشخیص داده شدند. به منظور اثبات توانایی آن ها به عنوان سیستم های دارورسانی، داروی ضد سرطان دکسوروبیسین به گروه های آن ها متصل شد و در معرض اندوسیتوز قرار گرفت و به درون سلول های سرطانی رهاسازی شد. عکسبرداری فلوئورسانس، تست های mtt و چرخه سلولی نشان دادند که این تجمعات مولکولی به سرعت از غشای سلولی عبور می کنند و داروی دکسوروبیسین را به آهستگی در محیط درون سلولی رها می سازند. در واقع نتایج بدست آمده نشان می دهند که پلی روتاکسان های سنتز شده می توانند به عنوان سیستم های دارورسانی جدید با کمترین اثرات جانبی برای درمان سرطان مورد مطالعه بیشتر قرار گیرند.